महर्षि वाल्मीकि रामायण अयोध्याकाण्ड सर्ग 94
Maharishi Valmiki Ramayan Ayodhya Kand Sarg 94
श्रीमद्वाल्मीकियरामायणे अयोध्याकाण्डे चतुर्नवतितम: सर्ग:
दीर्घकालोषितस्तस्मिन् गिरौ गिरिवनप्रिय: ।
वैदेह्या: प्रियमाकांक्षन् स्वं च चित्तं विलोभयन् ।। २.९४.१ ।।
अथ दाशरथिश्चित्रं चित्रकूटमदर्शयत् ।
भार्य्याममरसङ्काश: शचीमिव पुरन्दर: ।। २.९४.२ ।।
न राज्याद्भ्रंशनं भद्रे न सुहृद्भिर्विनाभव: ।
मनो मे बाधते दृष्ट्वा रमणीयमिमं गिरिम् ।। २.९४.३ ।।
पश्येममचलं भद्रे नानाद्विजगणायुतम् ।
शिखरै: खमिवोद्विद्धैर्द्धातुमद्भिर्विभूषितम् ।। २.९४.४ ।।
केचिद्रजतसङ्काशा: केचित् क्षतजसन्निभा: ।
पीतमाञ्जिष्ठवर्णाश्च केचिन्मणिवरप्रभा: ।। २.९४.५ ।।
पुष्पार्ककेतकाभाश्च केचिज्ज्योतीरसप्रभा: ।
विराजन्ते ऽचलेन्द्रस्य देशा धातुविभूषिता: ।। २.९४.६ ।।
नानामृगगणद्वीपितरक्ष्वृक्षगणैर्वृत: ।
अदुष्टैर्भात्ययं शैलो बहुपक्षिसमायुत: ।। २.९४.७ ।।
आम्रजम्ब्वसनैर्लोध्रै: प्रियालै: पनसैर्धवै: ।
अङ्कोलैर्भव्यतिनिशैर्बिल्वतिन्दुकवेणुभि: ।। २.९४.८ ।।
काश्मर्यरिष्टवरुणैर्मधूकैस्तिलकैस्तथा ।
बदर्य्यामलकैर्नीपैर्वेत्रधन्वनबीजकै: ।। २.९४.९ ।।
पुष्पवद्भि: फलोपेतैश्छायावद्भिर्मनोरमै: ।
एवमादिभिराकीर्ण: श्रियं पुष्यत्ययं गिरि: ।। २.९४.१० ।।
शैलप्रस्थेषु रम्येषु पश्येमान् रोमहर्षणान् ।
किन्नरान् द्वन्द्वशो भद्रे रममाणान् मनस्विन: ।। २.९४.११ ।।
शाखावसक्तान् खङ्गांश्च प्रवराण्यम्बराणि च ।
पश्च विद्याधरस्त्रीणां क्रीडोद्देशान् मनोरमान् ।। २.९४.१२ ।।
जलप्रपातैरुद्भेदैर्निष्यन्दैश्च क्वचित् क्वचित् ।
स्रवद्भिर्भात्ययं शैल: स्रवन्मद इव द्विप: ।। २.९४.१३ ।।
गुहासमीरणो गन्धान् नानापुष्पभवान् वहन् ।
घ्राणतर्प्पणमभ्येत्य कं नरं न प्रहर्षयेत् ।। २.९४.१४ ।।
यदीह शरदो ऽनेकास्त्वया सार्द्धमनिन्दिते ।
लक्ष्मणेन च वत्स्यामि न मां शोक: प्रधक्ष्यति ।। २.९४.१५ ।।
बहुपुष्पफले रम्ये नानाद्विजगणायुते ।
विचित्रशिखरे ह्यस्मिन् रतवानस्मि भामिनि ।। २.९४.१६ ।।
अनेन वनवासेन मया प्राप्तं फलद्वयम् ।
पितुश्चानृणता धर्मे भरतस्य प्रियं तथा ।। २.९४.१७ ।।
वैदेहि रमसे कच्चिच्चित्रकूटे मया सह ।
पश्यन्ती विविधान् भावान् मनोवाक्कायसंयतान् ।। २.९४.१८ ।।
इदमेवामृतं प्राहू राज्ञि राजर्षय: परे ।
वनवासं भवार्थाय प्रेत्य मे प्रपितामहा: ।। २.९४.१९ ।।
शिला: शैलस्य शोभन्ते विशाला: शतशो ऽभित: ।
बहुला बहुलैर्वर्णैर्नीलपीतसितारुणै: ।। २.९४.२० ।।
निशि भान्त्यचलेन्द्रस्य हुताशनशिखा इव ।
ओषध्य: स्वप्रभालक्ष्या भ्राजमाना: सहस्रश: ।। २.९४.२१ ।।
केचित् क्षयनिभा देशा: केचिदुद्यानसन्निभा: ।
केचिदेकशिला भान्ति पर्वतस्यास्य भामिनि ।। २.९४.२२ ।।
भित्त्वेव वसुधां भाति चित्रकूट: समुत्थित: ।
चित्रकूटस्य कूटो ऽसौ दृश्यते सर्वत: शुभ: ।। २.९४.२३ ।।
कुष्ठपुन्नागस्ऺथगरभूर्जपत्रोत्तरच्छदान् ।
कामिनां स्वास्तरान् पश्य कुशेशयदलायुतान् ।। २.९४.२४ ।।
मृदिताश्चापविद्धाश्च दृश्यन्ते कमलस्रज: ।
कामिभिर्वनिते पश्य फलानि विविधानि च ।। २.९४.२५ ।।
वस्वौकसारां नलिनीमत्येतीवोत्तरान् कुरून् ।
पर्वतश्चित्रकूटो ऽसौ बहुमूलफलोदक: ।। २.९४.२६ ।।
इमं तु कालं वनिते विजह्रिवांस्त्वया च सीते सह लक्ष्मणेन च ।
रतिं प्रपत्स्ये कुलधर्मवर्द्धनीं सतां पथि स्वैर्नियमै: परै: स्थित: ।। २.९४.२७ ।।
इत्यार्षे श्रीमद्रामायणे वाल्मीकीये आदिकाव्ये श्रीमदयोध्याकाण्डे चतुर्नवतितम: सर्ग: ।। ९४ ।।
